Przejdź do głównej zawartości

takie fajne miejsce

Mamy w naszym mieście takie miejsce do którego lubimy chodzić. Zwie się ono People's Park, czyli na polski przekładając, taki Park Ludowy. I faktycznie ludu w nim sporo, szczególnie gdy pogoda dopisze, a zwłaszcza szczególnie gdy akurat do Waterford na dwa dni zawita tutejsze lato. Szczęśliwie do parku mamy 5 minut piechotą i korzystamy z tej dogodności w każdy możliwy sposób.
Na przykład wczoraj korzystaliśmy przez ponad 3 godziny, do tego stopnia, że nogi Zuzki zaczęły odmawiać posłuszeństwa przy powrocie do domu. Zresztą nie ma im się co dziwić, bo w samym parku były mocno eksploatowane, a właścicielka mało dawała im chwil wytchnienia.
Było bieganie po placu zabaw, wspinanie się na drabinki i ścianki, przebieganie po wiszącym moście, jazda na nowej hulajnodze, wspinanie się na huśtawki (na które jeszcze niedawno trzeba było ją wsadzać), skoki przez przeszkody i wycieczki do pobliskiego skate-parku.

Na podobny pomysł co my wpadł wczoraj prawdziwy tłum ludzi, bo to nie dość, że akurat dzień wolny to i jeszcze pogoda sprawiła miłą niespodziankę i przyświeciła słońcem. Oba place zbaw zatłoczyły się dziećmi i rodzicami, zielone trawniki oblegane były przez piknikowiczów, graczy w piłkę, hurlinga i inne sporty, w skate-parku tłoczyli się zapaleńcy na deskach, BMX'ach i hulajnogach, w fontannie chlapały się zgodnie dzieciaki i zwierzaki, a mała parkowa kawiarenka przeżywała oblężenie. Na szczęście sam park jest na tyle duży (właśnie doczytałem, że ma ponad 6,5 hektara), że te tłumy ginęły gdzieś na trawnikach i pośród drzew.

A żeby nie być gołosłownym, jeszcze porcja obrazków.

przy prażącym słońcu nie ma to jak dobre lody

młody amant

siostra młodego amanta

w chwili nagłego spadku energii najlepszym ratunkiem jest pianka na patyku
(chociaż kawa też spełnia zadanie)

chyba pozostałość po zimie, kiedy drzewa przeraźliwie marzły w nieogrzewanym parku

badania wskazują, że drzewa z takim sweterkiem  są przytulane 3 razy częściej niż drzewa bez sweterków

nogi bolały, ale hulajnoga nie została porzucona ani na chwilę
cóż, urok nowych rzeczy

Mama została w domu odpoczywać, bo już niedługo odpoczywać za wiele nie będzie.
I niniejszym dementuję pogłoski o tym, jakoby nowe dziecko już się urodziło. Jeszcze nie, ale już bardzo niedługo :)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Media społecznościowe, czyli dziel i zgarniaj kasę

Fot. Prograffing Komisja ds. Mediów w irlandzkim Parlamencie zgodziła się na zaproszenie Frances Haugen, by opowiedziała posłom o nieetycznych, czy wręcz nielegalnych praktykach Facebooka i podległych mu firm. Wysłuchanie zaplanowane jest na przyszły rok i może znacząco wpłynąć na kształt proponowanej przez rząd ustawy o mediach i bezpieczeństwie w internecie. Kim jest Frances Haugen i dlaczego jest tak ważna, że irlandzcy posłowie zdecydowali się posłuchać co ma do powiedzenia? Ta niespełna 40-letnia kobieta wyniosła z firmy Marka Zuckerberga tysiące dokumentów, a następnie przekazała je prasie. Dowiedzieliśmy się z nich przede wszystkim tego, że Facebook niemal zawsze na pierwszym miejscu stawia zysk oraz dalszą ekspansję, często kosztem dobra swoich użytkowników oraz społeczeństwa. Zeznań Haugen wysłuchali wcześniej amerykańscy senatorowie, brytyjscy parlamentarzyści oraz europosłowie w Brukseli. Przed irlandzkim Parlamentem prawdopodobnie powtórzy swoje oskarżenia wobec Facebooka,

Stukanie

Otóż taka jest sytuacja, że na początku grudnia stuka nam kilka rocznic istotnych. Jakoś tak się złożyło, że najpierw 3 dnia miesiąca bieżącego stukneło pannie Dorocie 3 lata życia wesołego. Dzień później nam najstarszej połowie rodziny stukneło 11 lat od zamieszkania pod dachem, pod którym nadal mieszkamy (młodsza połowa Futraków mieszka oczywiście krócej, bo i życie ich krótsze jest nieco, na przykład panny Doroty - zaledwie trzyletnie - ale o tym już chyba było). 5 grudnia mieliśmy przerwę w świętowaniu, mogliśmy wyleczyć kaca i chwilę odpocząć od szampańskiej zabawy, ale tylko po to, żeby już grudnia 6 świętować stuknięcie kolejne - tym razem wydarzenia, od którego wszystko się zaczęło. To właśnie 6 grudnia, mając dość trochę obrabiania zdjęć dzieci z przedszkola na Kabatach, napisałem list (jak się okazało za długi, chociaż wyszło na to, że w sam raz) do niejakiej Iwki, której wtedy nawet wirtualnie nie znałem. A potem już poszło, kawa, kino, jedna impreza, druga impreza, ślub